- Skaza a dokładniej: Lord Scar... Ale to ty chcesz się do nas przyłączyć, nie ja. Nie wiem czy można ci ufać, nie można tak po prostu dołączyć. A to samo w sobie nie jest takie proste...

Spojrzał powtórnie na niego. Każdy nowy się przyda ale nie wiadomo czy mu ufać. Chciał wiedzieć więcej. Co potrafi, jaka jest jego lojalność.

*Przyglądała się rozmowie uważnie, była nieco zdekoncentrowana. Nie wiedziała już, co ma zrobić. Usiadła więc prosto, wiedząc, że jeżeli przerwie królowi źle się to dla niej skończy. Zauważyła, że faktycznie coś jest nie tak. Widziała wkurzonego Skazę, lecz wyczuła że jest jakoś inaczej. Starała nie zwracać na siebie uwagi. Chciała coś królowi dodać, lecz wolała go nie irytować. Uważała Skazę można powiedzieć nawet za jakiegoś "bożka". Nie próbowała przeciwstawiać się jego woli, nie było to tchórzostwo, tylko czysta inteligencja, wiedziała, że jeżeli zostanie wygnana, straci wszelkie przywileje walki a co gorsza, nie będzie miała gdzie pójść. Zaniemówiła, i czekała czy Skaza coś do niej jej doda.*

*W oku ma szerokie pole widzenia, widzi kątem oka, spoglądającego na nią Tabinu. Odważyła się w końcu przemówić. Ukłoniła się Skazie chcąc coś powiedzieć.*
Mój królu, wybacz że przerwę, faktem fakt, że lwu temu nie możemy zaufać. Lecz można go poddać paru próbom, świadczących o jego wiarygodności.
*Mówiła to pokazując oddanie i odwagę, ale w duszy bała się reakcji.*

Patrzył na niego wzrokiem pełnym żalu i bez emocji. Miał szczerze mówiąc dosyć lwów na głowie... I jeszcze jeden? Cóż... Będzie mógł przynajmniej dołączyć do wojska i polec na walce. Nic tu po nim. Zerknął jeszcze na Mheetu i Shetany. Tak... Oni przynajmniej nie posługują się tak dziwną gwarą jak nowo przybyły.
- Tak jak mówiłem... Jesteś odważny ale dosyć próżny Tabinu... A ja nie za bardzo lubię jak ktoś się wywyższa. Nie wiem więc co mam z tobą zrobić.

Zamyślił się przez chwileczkę.

- Mógł byś zostać żołnierzem... Ale nadal nie mam co do ciebie pewności.

Pogardliwie zmarszczył brwi.

- Skoro tego chcesz... Ja osobiście nie mogę poddać cię próbie. Zrobi to Shetany bo się do tego zgłosiła.
Spojrzał na nią z mdłą lecz tak naprawdę wielką nadzieją. Potem znów na Mheetu.
- Tobie synu zostaje przydzielony inny obowiązek. Masz dopilnować by wszystko poszło po mojej myśli - tak by ten nowy niczego nie kombinował.
Zerknął poważnie i wściekle na Tabinu i odszedł w stronę swego legowiska.

Oddalając się przytaknął ponuro. Po chwili już go tam nie było.

                                ...

Zaraz po odejściu Skazy, przy wodospadzie pojawił się inny samiec. Pospiesznie i dość chaotycznie stawiał swoje chude, poznaczone bliznami łapy. Spojrzenie czerwonych ślepi wlepił w Mheetu, w kierunku którego niewątpliwie podążał. Gdy już był w pobliżu królewskiego syna, jego oszpecony licznymi zadrami pysk wygiął się w parszywym uśmiechu.
- Jeszcze nie udało ci się pozbyć staruszka, Mheetu? - zapytał ochrypłym głosem, który poprzedził równie charkliwy śmiech. Wzrok skupiał głównie na nim i tylko od czasu do czasu spoglądał kątem oka na nieznajomą lwicę i młodego, czarnosierstnego samca. Gungnir był w stadzie dłużej niż oni - o ile w ogóle do niego należeli (skąd mógł to wiedzieć, skoro było ono niezmierzone?) - więc oczekiwał powitania jako pierwszy. Nie będzie się kłaniał niedoświadczonym młodzikom, skoro sam był uznanym wojownikiem i mordercą.